Położna lub ginekolog w trakcie każdej wizyty zmierzy Ci ciśnienie i sprawdzi Twoją masę ciała. Poza tym na podstawie pobranej krwi wykonane zostaną badania w kierunku niebezpiecznych w czasie ciąży chorób takich, jak żółtaczka, kiła, toksoplazmoza, różyczka czy cukrzyca.

Bardzo często cukrzyca w ciąży stanowi poważnie zagrożenie dla matki i dziecka, dlatego oznaczenie poziomu glukozy w surowicy krwi jest badaniem obowiązkowym. Zazwyczaj badanie przeprowadza się dwukrotnie - na początku pierwszego i pod koniec drugiego trymestru. Na początku ciąży glukozę oznacza się na czczo, a po 24 tygodniu, wykonuje się tzw. test obciążenia glukozą.

Przejdziesz przynajmniej trzy badania USG, a pod koniec ciąży także KTG (badanie tętna płodu). Pierwsze USG mniej więcej w szóstym-siódmym tygodniu ciąży potwierdza ciążę, daje odpowiedź, czy zarodek ulokował się właściwie i wyklucza ciążę pozamaciczną. Jest to badanie transwaginalne, czyli przez pochwę.

Kolejne badanie między 11. a 13. tygodniem ciąży jest bardzo ważne, gdyż pozwala ocenić wiek dziecka, wstępny termin porodu oraz sprawdzić, czy narządy malucha rozwijają się prawidłowo. Lekarz, na podstawie pomiaru między innymi fałdu karkowego, kości nosowej czy długości kości udowej, może wychwycić sygnały, które świadczą o wadach genetycznych i ewentualne skierować Cię na dalsze badania.

Badanie USG ok. 20. tygodnia ciąży pozwala precyzyjnie ocenić rozwój wszystkich organów dziecka oraz zbadać serce malucha. Jest to już badanie wykonywane przez powłoki brzuszne. USG ok. 30. tygodnia daje odpowiedź na takie pytania, jak dziecko jest ułożone w macicy, jak jest duże, sprawdza stan dziecka, łożyska i ilość wód płodowych. Najprawdopodobniej tuż przed wyznaczonym terminem porodu przejdziesz przynajmniej jeszcze jedno badanie USG.

Pozostałe, dodatkowe badania, także genetyczne wykonujesz wówczas, gdy zaleci Ci je Twój lekarz prowadzący lub podpowiada Ci to Twoja intuicja. Mimo że badania genetyczne budzą wciąż wiele kontrowersji, to na pewno powinny się na nie zdecydować kobiety:

• które wcześniej poroniły lub urodziły dziecko z zaburzeniami
• pochodzące z rodzin, w których występowały choroby genetyczne
• powyżej 35. roku życia
• których wyniki badań USG wskazują podwyższone ryzyko choroby dziecka.

Przykładowe badania genetyczne to:

Test PAPP-A oraz test podwójny/potrójny, czyli nieinwazyjne badania, które na podstawie analizy poziomu wybranych białek z próbki krwi przyszłej mamy pozwalają określić ryzyko wystąpienia wad genetycznych u dziecka. W zakresie wykrywania niektórych anomalii skuteczność testu PAPP-A wynosi aż 90%.

Amniopunkcja jest badaniem inwazyjnym, które polega na pobraniu niewielkiej ilości płynu owodniowego z macicy. Nakłuwa się brzuch w miejscowym znieczuleniu pod kontrolą USG. Na podstawie próbki można ocenić, czy dziecko ma prawidłowy zestaw chromosomów i czy istnieje ryzyko chorób genetycznych. Badanie można przeprowadzić już od 13. tygodnia ciąży, nie później niż w 16. tygodniu. Na wynik czeka się ok. 3 tygodnie.

Biopsja kosmówki oraz kordocenteza to kolejne badania inwazyjne, które polegają na pobraniu fragmentu kosmówki lub krwi z żyły pępowinowej pod kontrolą USG. Na podstawie analizy próbek stwierdza się nieprawidłowości genetyczne, ale też np. niektóre choroby nadnerczy (kordocenteza).

Należy pamiętać, że w przypadku badań genetycznych inwazyjnych istnieje niewielkie ryzyko poronienia lub przedwczesnego porodu. Badania genetyczne, co do których są wyraźne wskazania medyczne, są bezpłatne, refundowane z Narodowego Funduszu Zdrowia. Kieruje na nie lekarz prowadzący ciążę.

źródło informacji medycznej: zdrowie.med.pl